little brother bear

Ongeveer elf jaar geleden gebeurde er iets heel bijzonders in mijn leven. Op 15 december 2002 werd ik voor de vierde keer grote zus want mijn jongste broertje werd geboren. Maar er was nog meer: ik werd niet alleen zijn oudste zus, maar ook nog eens zijn meter. En op 15 december 2013 werd dat broertje én metekindje ineen, maar liefst elf jaar. De tijd vliegt.

Door de jaren heen veranderde de band met mijn broertje. Toen hij nog heel jong was, keek hij altijd met grote ogen naar mij op. De band die ik met hem heb, is anders dan de band met mijn andere broer of zussen. Mijn broertje nam een voorbeeld aan mij. Hij strompelde op zijn onvaste beentjes met zijn eerste stappen recht in mijn armen, kon mijn naam zeggen als allereerste woordje (al klonk het meer als 'Tade' in plaats van 'Jade') en hij maakte honderden tekeningen voor mij die door de jaren heen steeds realistischer maar daarom niet per se mooier werden. Ik heb hem leren fietsen en heb hem geholpen om zijn eerste woordjes Frans te onthouden. In mijn portefeuille zit nog steeds een briefje dat hij jaren geleden, wanneer hij net kon schrijven, voor mij schreef. Op het briefje staat: "Jade, ik vind je lief. Echt lief.".

Als kind werd hij soms ongerust over wat er met hem zou gebeuren indien mama en papa er plots niet meer zouden zijn. Dan zei hij zelfverzekerd met zijn grote bruine ogen: "Dan kom ik bij jou en Pieterjan wonen, en dan noem ik jullie mama en papa". Volgens mij is dat het grootste compliment dat een kleine broertje/metekindje kan geven.

Nu is mijn kleine broertje niet zo een klein broertje meer. Soms ben ik aangenaam verrast door de slimme opmerkingen die hij vertelt, of door de intelligente vragen die hij mij stelt. Bovendien weet hij nu op zijn elfde meer over Nelson Mandela dan ik tot enkele maanden geleden. Toch herken ik in hem nog steeds die kleine peuter die in de zomer zo gelukkig was wanneer hij in zijn blauwe schelpenzwembadje mocht zwemmen of de manier waarop hij als jong peutertje Neuswitje zei in plaats van Sneeuwwitje.

Ergens vind ik het jammer, maar langs de andere kant kan ik zijn groter-worden alleen maar aanmoedigen. Hij vind het moeilijk om zich lange tijd op iets te concentreren en moet regelmatig opboksen tegen zijn grote broers en zussen, maar hij doet het goed. Hij is nieuwsgierig en leert graag bij, en houdt ervan om te voetballen met Pieterjan of te gaan fietsen met mij en mijn zussen. Natuurlijk zou ik hem soms ook wel eens kunnen kkljqekjnerfsnlkddnqf, maar dat is die broer-zus-relatie die de meesten wel zullen herkennen. Ik zou hem niet meer kunnen missen.

Lief broertje, blijf met grote ogen kijken naar de wereld om je heen. Blijf nieuwsgierig en levenslustig. Blijf buiten spelen, probeer wat minder op je computer te spelen. Blijf vertederd door wat je elke dag ziet. Blijf vooral jezelf. Ik had me geen beter eerste metekindje en kleine broertje kunnen wensen.