eindeloos

Het was sinds september geleden dat ik nog vaak bij hem geweest was. Maandenlang had ik een ongelofelijk drukke agenda. Van 's ochtends tot 's avonds zat ik op school, of op mijn stage, en wanneer ik dan thuis kwam bij hem, moest ik meestal nog tot middernacht werken aan taken, opdrachten en deadlines. Met als gevolg dat ik hem niet vaak zag, dat we bijna niets meer samen deden en dat ik er emotioneel een beetje onderdoor begon te raken.

Maar de voorbije twee weken heb ik mijn beloning gekregen voor het harde werk dat ik de voorbije zeven maand geleverd heb. Twee weken lang was ik bij hem. Elke nacht gedurende twee weken viel ik in slaap met zijn armen om mij heen. Elke ochtend gedurende twee weken opende ik mijn ogen (zonder wekker!) en keek ik recht in de zijne. We hadden tijd om gewoon naast elkaar te liggen, naar elkaar te glimlachen en naar elkaar te kijken. Ik zag weer zijn baard van dichtbij, zag zijn eerste grijze haar en zag de moedervlekjes op zijn huid. Ik voelde weer zijn strelingen op mijn arm en zijn kusjes op mijn buik. En dat alles zonder dat het schoolwerk of de klok ons van elkaar weg hield. Ik weet weer hoe zijn haar ruikt na een douchebeurt, of hoe zijn lippen proeven na versgemaakte soep. Ik weet weer hoe het is om hand in hand in de gietende regen te lopen, op zoek naar een portiekje waar we kunnen schuilen. Ik weet weer hoe koud zijn voeten 's avonds zijn wanneer we in bed kruipen en hoe warm zijn rug 's ochtends is wanneer ik wakker word.

Ik weet weer hoe het is om te kunnen genieten van mijn geliefde. Eindeloos. En ik zou niet gelukkiger kunnen zijn.