lang leve

Lange wandelingen maken in de koude winter, dat doet echt deugd. De ijskoude wind die mijn wangen laat blozen, de schamele zon die mijn huid niet verwarmt maar toch de wandeling verlicht, de lucht die zo verfrissend is dat het lijkt alsof ik tot diep in elke cel van mijn longen de zuurstof kan inademen.  Lang leve de winter.

Maar toch kijk ik uit naar de lente. Vorig weekend gingen we wandelen in het gebied rond een abdij dichtbij ons thuis. Ik zag de knopjes aan de bomen, de vogels vlogen vrolijk door de helderblauwe hemel, het gras leek veel groener dan de week ervoor en overal waar ik keek zag ik krokussen en narcissen die trots uit de grond staken. Zulke dingen voel ik in mijn botten, in mijn bloed. Alles bruist en de energie stroomt door mijn aderen. Hoe heerlijk is het dat ik 's ochtends niet wakker word door  mijn wekker, maar wel door de ochtendzon die optimistisch op de muren schijnt. En hoe fantastisch dat ik 's avonds thuis kom terwijl de vogels nog steeds fluiten en de avondzon verwelkomend nog een halfuurtje haar stralen laat rusten op ons terras. 

Lang leve de winter, echt waar. Maar lieve lente, je bent meer dan welkom.

✿ Deze serie van fotograaf Charles Pétillon is zo goed. Het oude huis is mijn favoriet.

✿ De nieuwste cd van Ghostpoet is heel schoon. Dit liedje neurie ik al met veel plezier mee.

✿ Dat hier nog nooit iemand op gekomen is! Deze verfborstelportretten zijn tegelijk lief en geniaal.

✿ Een vogelhuisje gebaseerd op de Grand Budapest Hotel? Zoiets wil ik graag op ons terras hangen.

✿ Afgelopen weekend zag ik deze film. Emmers vol emoties, wat een steengoede film.