de afgelopen week was hectisch, of toch op z'n minst veelzijdig.

zaterdag was ik jarig, 22 kaarsjes, hoera hoera. lekker eten, goed gezelschap en lieve geschenkjes. fijn!

ik voelde me sinds een paar dagen wel ziekjes, en maandag en dinsdag werd het het ergst.

ziek in bed, met thee, een dik deken, soep, koorts en pijn.

gelukkig werd ik goed verzorgd en voelde ik me woensdag terug beter.

school is fijn, fijner, fijnst. leuke lessen, leuke docenten, leuke klasgenoten. ik voel me er goed.

de natuur verandert, werpt zijn zomertinten af.

ik zie bladeren vallen en de lucht kleurt in de meest mooie tinten.

het mandarijnenseizoen is aangebroken, binnenkort duiken overal sinterklaasjes op.

en ik?

ik fiets met mijn nieuwe fietsmandje en een dikke sjaal rond mijn nek door de beginnende kou.

ik ging maandagavond met marijke naar het stoemp-optreden van love like birds in brussel.

het was in een mooi bruin cafeetje, ik vind het jammer dat er in leuven weinig van zulke cafés zijn.

het concertje was teder, integer, dromerig, intiem, breekbaar en mooi.

er hing een verlegen maar wees-welgekomen sfeer.

ik kende de muziek van love like birds al langer, maar had ze nog nooit live gezien.

een fijne avond, met fijne muziek en een van de fijnste vriendinnen. zo mogen er nog veel komen.

we zijn drie dagen in de ardennen gaan kamperen, onder ons tweetjes.

met de liefde, regen, bossen, meren, tenten en caravans, ochtendzon en smalle wandelpaden.

we keken een hert in de ogen en bewonderden een donkerrode bezige eekhoorn.

we zagen kastelen, uitgestrekte meren, donderwolken en veel heide en bossen.

het was koud en regenachtig, maar fijner kon het niet zijn.

goed ingeduffeld en met onze handen verstrengeld gingen we waar onze voeten ons brachten.

vrijdag was een goede dag. goede vrijdag.

ik had mijn thesisverdediging en kreeg te horen dat ik goed werk had geleverd,

dat ze trots waren op mij, dat dit hoofdstuk is afgerond,

dat ik mag beginnen aan een nieuw avontuur.

ik ben afgestudeerd, heb een masterdiploma op zak.

dat nieuwe avontuur, laat dat maar komen. ik kijk er heel hard naar uit.

vrijdagavond ging ik oppassen, op twee schatten van kinderen.

de jongste was 10 maand, ze zat heel de avond op mijn arm naar mij te lachen.

vol verwondering over het leven, met grote nieuwsgierige ogen, zo bruin als herfstkastanjes.

gisteren was ik ziek, lag ik in het gras en in bed. met de zon als wakende engel.

vandaag genezen, klaar voor een nieuwe dag, een nieuwe week.

vandaag fietsten pieterjan en ik 80 km!

we volgden ravel 2, een fietspad dat loopt van hoegaarden tot namen.

we begonnen in hoegaarden, wat waren we blij wanneer we in namen waren!

jammer genoeg moesten we dan ook nog terug, met (groot detail) volop tegenwind.

toch is het ons gelukt. ik ga nu wel 198286365 dagen niet meer kunnen stappen van pijn in mijn benen.

oké, dat is niet waar, hihi.

het fietspad is een echte aanrader, heel mooi. neem er gewoon echt je tijd voor.

het ligt tussen de velden en bossen, hier en daar passeer je een dorpje.

jammer genoeg heb ik geen foto's, ik had geen fototoestel mee.

vorige week had ik een shoot, de foto hierboven is daar een resultaat van.

andere foto's vind je op mijn flickr-pagina.

pssst: ik ben al twee jaar bezig met een sjaal te breien.

ik vergeet hem gewoon steeds, daarom dat het al twee jaar duurt.

maar nu ga ik hem echt verder breien, zodat ik hem kan dragen deze winter.

anders ligt 'ie daar maar zielig alleen.

ongeacht dat ik uitkijk naar wat nu allemaal komen zal,

naar de nieuwe avonturen en de andere seizoenen die voor de deur staan,

denk ik toch gelukkig terug aan de afgelopen zomermaanden.

ik heb mooie plekken gezien, genoten van warme en minder warme dagen,

een maand lang gewerkt met lieve mensen,

beslist wat ik de komende jaren wil gaan studeren,

en nogmaals vastgesteld dat ik elke dag opnieuw gelukkig ben met pieterjan.

na een dikke vier jaar als koppel zijn we twee handen op één buik,

nu eens kinds, dan weer volwassen serieus.

maar vooral gelukkig.

bij hem zijn is een zegen, momenten waar ik elke seconde van geniet.

het is moeilijk om hem lange tijd niet te zien,

maar weten dat hij mij ook mist en dat hij ook aan mij denkt zijn troostende gedachten.

het is zoals een beetje op de foto hierboven te zien is: hij geeft me regenboogjes.

* foto getrokken door pieterjan in les baux-de-provence, juli 2012

de zomer loopt ten einde.

truien en kousen worden vanonder het stof gehaald,

omhelzingen worden steviger en warmer,

het fruit wordt schaars.

we genoten van druiven, verzorgd en grootgebracht door de opa van pieterjan.

ik zocht op twee plaatsen naar rabarber, pas op de derde plaats vond ik er.

van de lekkere rabarber maakte ik lekkere crumble (met dank aan loes).

de laatste dagen veel niets-gedaan: knuffelen, slapen, lezen.

vooral genieten van mijn geliefde, verdwalen onder de dekens.

met soep in bed en hapjes in bed.

's avonds het licht uit, hand in hand in slaap vallen.