februari en maart brachten verschillende dingen met zich mee. verdriet en geluk, zon en sneeuw, ruzie en liefde, vakantie en school, bloemen en fruit en cultuur en taartjes...
de voorbije weken waren dubbel, maar nu is alles terug goed, zoals het hoort te zijn. ik heb ongelofelijk weinig vrije tijd, maar het is helderder in mijn hoofd, en daardoor zijn mijn dagen ook helderder (deze zin laat me denken aan haar).

ik zit in een creatieve en nieuwsgierige fase: ik probeer nieuwe gerechten en fruit uit, ik heb leuke ideeën voor reportages en interviews, ik experimenteer met fotografie (zoals met het zelfportret hiernaast) en ik zit boordevol ideeën (maar heb te weinig tijd om ze uit te voeren).
kortom, ik merk aan mezelf dat de lente dichterbij komt. al gaat het overmorgen wel terug heftig sneeuwen. ze geven tien centimeter sneeuw! niet dat ik dat erg vind, integendeel. ik genoot van de zon van de voorbije week, maar ik geniet even hard van sneeuw.

ik at de voorbije weken hele lekkere dingen: ik probeerde het risotto-recept van iris (ik verving de zeekraal door champignons, ik vond geen zeekraal in de winkel), ik at de eerste aardbeien van het jaar (en ja, ze waren lekker!) ik maakte vele smoothies (banaan, frambozen, aardbeien, zwarte bessen, ...), ik genoot van pieterjan zijn zelfgemaakte champignonsoep, ik smulde van mama haar lekkere citroentaart, ik ontdekte granaatappel (gróte liefde!), en ga. zo. maar. door.

hieronder een bloemig en fruitig en heerlijk foto-overzichtje van enkele van die tongstrelende lekkernijen.

na meer dan een maand, ben ik terug van weggeweest. ik heb het zo drukdrukdruk, de tijd sijpelt als zand door mijn vingers. het lijkt alsof ik mezelf ouder zie worden, zonder dat ik de tijd heb om ervan te genieten. ik moet meer aan time-management doen. plannen plannen plannen, jade.

in ruil en als 'troost' hier een lange fotoblog.

begin februari ging ik met pieterjan een week naar de belgische zee. uitwaaien, wandelen en frisse lucht inademen, dat was toen echt wat ik nodig had. het deed goed, het ging te snel voorbij. zo gaat het altijd met die mooie liedjes.

we bezochten onder andere damme, een mooi rustiek boekendorp dicht bij brugge. jammer genoeg waren de meeste winkeltjes en tavernes dicht wegens op vakantie, maar toch was het een leuke tocht. ik zag oude molens, vogels in de lucht en een heel mooi boekenwinkeltje. dat boekenwinkeltje is naar eigen zeggen de meest eenzame boekenwinkel in het stadje, en dat kan ik niet ontkennen. maar wat was het er mooi! overal boeken, kriskras door elkaar, de zon die warm binnen scheen door de ramen en dan natuurlijk de onmisbare boekengeur. de baas van het winkeltje was een klein oud mannetje, dat je haast niet zag zitten tussen al de boeken. en hij was aan het, ja hoor, lezen!

als kind was ik al eens in damme geweest met mijn ouders, maar wat was het leuk om het nu nog eens te zien. het boekenwinkeltje herinnerde ik me alvast.

op de terugweg van damme, liep er een klein hermelijntje voor onze auto, iets wat ik nooit zal vergeten...

voor de rest gingen we veel wandelen. in het zwin, op het strand, in de duinen, ... we vonden veel aangespoelde dingen op het strand: pluimen, een zeester, drijfhout, pootjes van krabben, flessen, touwen, speelgoed, en jammer genoeg ook veel afval.

ik hou van de zee en de kust: de geuren, de wind, het zand, de uitgestrektheid. de kust, eender waar ter wereld, zit voor mij vol herinneringen. herinneringen aan mijn grootouders bijvoorbeeld. wanneer ik met mijn grootmoeder schuilde achter houten strandcabines voor een regen- en onweersstorm. of wanneer ik 's ochtends vroeg met haar naar de vismarkt ging. herinneringen aan vakanties met mijn ouders. zorgeloos spelen in het zand, springen over de golven en schelpen verzamelen. herinneringen aan de eerste jaren van mijn relatie met pieterjan. urenlang naar de lucht kijken, tussen de duinen, mijn hoofd op zijn buik.

alleen jammer dat ik niet in de zee durf te zwemmen. het donkere water waarvan ik de bodem niet zie, jaagt me schrik aan. een schrik die ik misschien ooit onder ogen zal moeten komen, en zal moeten overwinnen.

zijn er zo'n dingen waar jullie echt ongelofelijk veel schrik van hebben, banale dingen zoals in de zee zwemmen?

of hebben jullie ook herinneringen aan de zee en de kust, zoals ik?

de sneeuw is verdwenen, nu is er regen in de plaats. je hoort de wind gieren door de bomen, je ziet de lente dichterbij komen. vandaag was het zelfs warm genoeg om zonder jas naar buiten te gaan. ik hou werkelijk waar van alle seizoenen, ik hou van sneeuw, van regen, van zon, van bloesems, van vallende bladeren, van regenbogen, van hagel, van vorst en van warme temperaturen. ik omhelsde de sneeuw van de voorbije weken met open armen, en nu verwelkom ik even graag de regen en de zon die soms komt piepen. binnenkort is de zon weer warm en aanwezig genoeg om onze huid te verwarmen. dan komen de mensen weer meer naar buiten, dan kan er weer gepicknickt en in het gras gelegen worden. 

gisterenavond had ik een feestje met mijn lieve klasgenootjes. het is fijn om omringd te zijn door zo'n fijne mensen. de nacht was wel kort, en zo ook het aantal uren slaap. nu ga ik me in bed nestelen met het boek persepolis, totdat mijn oogjes dichtvallen.

de examens zijn overwonnen en achter de rug, na vijf weken hard studeren kan ik eindelijk genieten van vakantie, van diep de frisse buitenlucht in te ademen en van onophoudelijk te dromen zonder schuldgevoel.

ik werd vorig weekend plots heel ziek, waardoor ik een examen miste. ik kon het gelukkig inhalen vanaf ik weer beter was, een geluk bij een ongeluk dus. ik had een virale infectie en heb dagenlang bijna niets gegeten. ik was zo blij wanneer ik eindelijk terug kon genieten van een kom warme soep of van een zelfgemaakte pasta. ik merk steeds meer en meer hoezeer ik geniet van koken en bakken. iets lekkers creëren geeft mij veel voldoening, ik hou van gezond en lekker huisgemaakt eten.

tijdens de examenperiode maakte ik voor pieterjan citroensorbet.

ingrediënten
* 300 ml water
* 4 citroenen
* 150 gram kristalsuiker (heb je niet zo graag zure sorbet, voeg dan meer suiker toe)

1. verwarm het water in een steelpannetje en voeg er al roerend de suiker aan toe tot de suiker opgelost is. als je dit graag wilt kan je ook wat extra vanillesuiker toevoegen. 
2. breng het water aan de kook en laat het enkele minuten koken. zorg ervoor dat je suiker en het water niet aanbranden!
3. terwijl het water zachtjes kookt, rasp je de citroenen (de schil!) en zorg je er voor dat je enkel het gele bovenste laagje eraf raspt, niet het witte laagje eronder.
4. haal de pan met de siroop van het vuur en meng er de geraspte citroenschil door. laat dit een uurtje rusten en afkoelen.
5. pers nu de geraspte citroenen, totdat je 300 ml citroensap hebt (evenveel dus als het water).
6. zeef het water-citroenschil mengsel zodat er geen geraspte schil meer in zit en doe er dan het citroensap bij. meng dit goed.
7. giet het geheel in een bakje en zet dit, zonder deksel, in de diepvries. laat het enkele uurtjes in de diepvries staan (ongeveer 3 uur, afhankelijk van je diepvries). haal het er dan terug uit en roer het geheel los, breek het ijs dat zich al gevormd had. als je dit niet doet, dan zal je sorbet heel hard zijn, en moeilijk op te scheppen. 
8. zet het nu terug enkele uurtjes in de diepvries, totdat de sorbet niet meer vloeibaar is.
9. geniet!

meer dan dit wil ik niet zeggen, zo vlak voor het slapengaan.
ik slaap vannacht alleen, maar wel in zijn pyjama en met zijn woorden en glimlach in mijn hoofd.