17/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Ik had vandaag een ingreep in het ziekenhuis en was er helemaal door van mijn melk. Gelukkig was Pieterjan zo lief om erna mijn zinnen te verzetten. Hij nam me mee naar de Kruidtuin voor een korte maar fijne wandeling.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

I had a little surgery in the hospital this afternoon and I was very emotional afterwards. Luckily Pieterjan was so kind and gentle to bring other thoughts in my head. He took me to the Botanical garden for a short but very nice stroll.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

zomerkriebels

En plots leek het zomer, in de valavond. Met warm gouden avondlicht, met tjilpende vogels in de lucht, met een bebloemd lint in mijn haar, met duizenden gele paardenbloemen in het gras, met de laatste bloesems in de bomen, met blote benen onder mijn kleedje, met de schaapjes en geitjes van de buren die vrolijk rondhuppelden en met ontelbaar veel kriebels in mijn buik. Dag zomer, aangenaam. Wees welgekomen.

16/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Zoals je hier kan lezen, hebben wij twee heerlijke weken achter de rug. Tijdens die twee weken, maakten we een fijn en groot beddenpaleis: twee matrassen naast elkaar, veel kussens en veel dekens. Zo fijn om daar samen in te slapen.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

You can read here that we had two amazing weeks. During those two weeks we build a lovely and huge beds palace: two mattresses next to each other, many pillows and lots of blankets. So nice to sleep together in that palace.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

eindeloos

Het was sinds september geleden dat ik nog vaak bij hem geweest was. Maandenlang had ik een ongelofelijk drukke agenda. Van 's ochtends tot 's avonds zat ik op school, of op mijn stage, en wanneer ik dan thuis kwam bij hem, moest ik meestal nog tot middernacht werken aan taken, opdrachten en deadlines. Met als gevolg dat ik hem niet vaak zag, dat we bijna niets meer samen deden en dat ik er emotioneel een beetje onderdoor begon te raken.

Maar de voorbije twee weken heb ik mijn beloning gekregen voor het harde werk dat ik de voorbije zeven maand geleverd heb. Twee weken lang was ik bij hem. Elke nacht gedurende twee weken viel ik in slaap met zijn armen om mij heen. Elke ochtend gedurende twee weken opende ik mijn ogen (zonder wekker!) en keek ik recht in de zijne. We hadden tijd om gewoon naast elkaar te liggen, naar elkaar te glimlachen en naar elkaar te kijken. Ik zag weer zijn baard van dichtbij, zag zijn eerste grijze haar en zag de moedervlekjes op zijn huid. Ik voelde weer zijn strelingen op mijn arm en zijn kusjes op mijn buik. En dat alles zonder dat het schoolwerk of de klok ons van elkaar weg hield. Ik weet weer hoe zijn haar ruikt na een douchebeurt, of hoe zijn lippen proeven na versgemaakte soep. Ik weet weer hoe het is om hand in hand in de gietende regen te lopen, op zoek naar een portiekje waar we kunnen schuilen. Ik weet weer hoe koud zijn voeten 's avonds zijn wanneer we in bed kruipen en hoe warm zijn rug 's ochtends is wanneer ik wakker word.

Ik weet weer hoe het is om te kunnen genieten van mijn geliefde. Eindeloos. En ik zou niet gelukkiger kunnen zijn.

waar mijn voeten mij brachten

Deze namiddag wilde ik graag naar de Kruidtuin om er te genieten van de ontluikende zomer en de aanwezige lente. Ik wilde bloemen zien, bloesems ruiken, kinderen zien spelen en oude koppels arm in arm zien wandelen. Maar jammer genoeg bleek de Kruidtuin al gesloten wanneer ik er aankwam. Ik wilde niet direct terug naar binnen, dus volgde ik mijn benen.

Ik stapte gewoon waarheen mijn voeten wilden stappen. Ik had mijn fototoestel in de hand, en fotografeerde mooie dingen die ik onderweg tegenkwam. Veelal bloemen en bloesems, maar dat vond ik niet erg. Een onverwachte mooie wandeling. Verwacht het onverwachte.

En op het einde van de wandeling, belandde ik terug thuis, waar er mooie schaduwen op de grond te zien waren en de zon me vrolijk toe lachte.