de sneeuw is verdwenen, nu is er regen in de plaats. je hoort de wind gieren door de bomen, je ziet de lente dichterbij komen. vandaag was het zelfs warm genoeg om zonder jas naar buiten te gaan. ik hou werkelijk waar van alle seizoenen, ik hou van sneeuw, van regen, van zon, van bloesems, van vallende bladeren, van regenbogen, van hagel, van vorst en van warme temperaturen. ik omhelsde de sneeuw van de voorbije weken met open armen, en nu verwelkom ik even graag de regen en de zon die soms komt piepen. binnenkort is de zon weer warm en aanwezig genoeg om onze huid te verwarmen. dan komen de mensen weer meer naar buiten, dan kan er weer gepicknickt en in het gras gelegen worden. 

gisterenavond had ik een feestje met mijn lieve klasgenootjes. het is fijn om omringd te zijn door zo'n fijne mensen. de nacht was wel kort, en zo ook het aantal uren slaap. nu ga ik me in bed nestelen met het boek persepolis, totdat mijn oogjes dichtvallen.

de examens zijn overwonnen en achter de rug, na vijf weken hard studeren kan ik eindelijk genieten van vakantie, van diep de frisse buitenlucht in te ademen en van onophoudelijk te dromen zonder schuldgevoel.

ik werd vorig weekend plots heel ziek, waardoor ik een examen miste. ik kon het gelukkig inhalen vanaf ik weer beter was, een geluk bij een ongeluk dus. ik had een virale infectie en heb dagenlang bijna niets gegeten. ik was zo blij wanneer ik eindelijk terug kon genieten van een kom warme soep of van een zelfgemaakte pasta. ik merk steeds meer en meer hoezeer ik geniet van koken en bakken. iets lekkers creëren geeft mij veel voldoening, ik hou van gezond en lekker huisgemaakt eten.

tijdens de examenperiode maakte ik voor pieterjan citroensorbet.

ingrediënten
* 300 ml water
* 4 citroenen
* 150 gram kristalsuiker (heb je niet zo graag zure sorbet, voeg dan meer suiker toe)

1. verwarm het water in een steelpannetje en voeg er al roerend de suiker aan toe tot de suiker opgelost is. als je dit graag wilt kan je ook wat extra vanillesuiker toevoegen. 
2. breng het water aan de kook en laat het enkele minuten koken. zorg ervoor dat je suiker en het water niet aanbranden!
3. terwijl het water zachtjes kookt, rasp je de citroenen (de schil!) en zorg je er voor dat je enkel het gele bovenste laagje eraf raspt, niet het witte laagje eronder.
4. haal de pan met de siroop van het vuur en meng er de geraspte citroenschil door. laat dit een uurtje rusten en afkoelen.
5. pers nu de geraspte citroenen, totdat je 300 ml citroensap hebt (evenveel dus als het water).
6. zeef het water-citroenschil mengsel zodat er geen geraspte schil meer in zit en doe er dan het citroensap bij. meng dit goed.
7. giet het geheel in een bakje en zet dit, zonder deksel, in de diepvries. laat het enkele uurtjes in de diepvries staan (ongeveer 3 uur, afhankelijk van je diepvries). haal het er dan terug uit en roer het geheel los, breek het ijs dat zich al gevormd had. als je dit niet doet, dan zal je sorbet heel hard zijn, en moeilijk op te scheppen. 
8. zet het nu terug enkele uurtjes in de diepvries, totdat de sorbet niet meer vloeibaar is.
9. geniet!

meer dan dit wil ik niet zeggen, zo vlak voor het slapengaan.
ik slaap vannacht alleen, maar wel in zijn pyjama en met zijn woorden en glimlach in mijn hoofd.

voor de eerste keer deze winter lag er sneeuw, echt sneeuw, veel sneeuw. wij moeten normaal leren voor onze examens, maar we keken van achter ons bureau voortdurend verlangend en met grote ogen door het raam, naar de sneeuw en de vlokken en de magie.

zo kwam het dat we naar buiten gingen: zoals twee kleine kindjes liepen we over straat, elkaar achtervolgend met sneeuwballen. de voorbijgangers lachten naar ons, met hun hart vol warmte en liefde. we wandelden hand in hand, dicht bij elkaar, vol bewondering over het landschap en het witte tapijt. we schudden aan bomen en glimlachten om het sneeuwpoeder dat dan zachtjes zweefde in de lucht. we namen grote stappen, zodat het leek alsof we reuzen waren. we tekenden onze namen en een hartje in de sneeuw met onze voeten.

het is fijn om weer even kind te zijn wanneer koning winter in het land is. ik hou van de sneeuw.

sinds enkele dagen schijnt de zon weer.
onze huid wordt verwarmd door de zon, maar de frisse wind doet dit alles teniet.
dit weekend en volgende week zou het zelfs sneeuwen. ik hoop het! ik verlang zo naar sneeuw.
naar de kleuren en het licht, naar de eeuwige stilte die er dan heerst.
wanneer ik 's ochtends in bed mijn ogen open doe, kan ik zo horen of er sneeuw ligt of niet.

mama trakteerde pieterjan en ik op een heerlijke lunch in le pain quotidien.

het was zo lekker, fijn en gezellig. ik hou van le pain quotidien. ze hebben overal ter wereld filialen.

om te drinken zijn de huisgemaakte limonades (met frambozen of met citroen en munt!) echte aanraders.

bovendien gaf mama me ook bloemetjes cadeau. hyacinten en blauwe druifjes.

ik gaf ze een plekje op mijn vensterbank, naast de bladpeterselie die het flink uithoudt.

dinsdag heb ik eindelijk nog eens een fotoshoot, mijn vingers tintelen zo om foto's te trekken.

uit afwachting maakte ik wat zelfportretten. ik hou van de sfeer die er hangt in die portretten.