gisteren was werelddierendag.
we gingen bij zonsondergang anderhalf uur wandelen met de zotte lieve hond,
we knuffelden de zotte lieve poes,
en ik verwende pieterjan, mijn zot lief aapje.

op de bovenste foto heb ik het gouden herfstlicht kunnen vastleggen.

ik wandelde met mijn nieuwe winterjas, lekker ingeduffeld, met de zonsondergang rechts aan mijn zij.

nu heb ik een zwart-witte poes, genaamd wollemien, in mijn armen.

ik heb een nieuw speeltje voor mijn fototoestel en daarmee nam ik van haar een foto.

ze is er dertien keer in te zien, deze lieve, mooie wollemien.

op school voel ik me zo goed in mijn vel, het is er zo fijn.

ik kan me er eindelijk ontplooien, wat me in mijn vorige opleiding niet lukte.

ik vind huiswerk maken zelfs niet erg.

jammer genoeg ben ik wel opnieuw ziek. ik moet mezelf beter verzorgen, ik moet sterker worden.

kunnen jullie mij tips geven, hoe ik mijn lichaam sterker kan maken? hoe ik minder ziek kan worden?

nu ga ik theetjes drinken met veel honing en lekker lezen onder mijn dekentje, met wollemien op mijn schoot.

we zijn drie dagen in de ardennen gaan kamperen, onder ons tweetjes.

met de liefde, regen, bossen, meren, tenten en caravans, ochtendzon en smalle wandelpaden.

we keken een hert in de ogen en bewonderden een donkerrode bezige eekhoorn.

we zagen kastelen, uitgestrekte meren, donderwolken en veel heide en bossen.

het was koud en regenachtig, maar fijner kon het niet zijn.

goed ingeduffeld en met onze handen verstrengeld gingen we waar onze voeten ons brachten.

de wind in de bomen, de fluitende vogels, de zon op het gras.

fluistermuziek en glinsterdromen.

lopen en fietsen, wandelen en zingen, huppelen en dansen.

en leren, zoveel leren. nog twee weken.

1. mijn flinke lopende liefste pieterjan

2. de zon op het gras

3. sprookje

4. blinkende eenden, blinkend gras

5. ik, door pieterjan