zwarte wolken

Vanochtend werd de wereld opnieuw opgeschrikt door afschuwelijke daden, deze keer voor veel van ons plots heel dichtbij. Ook voor mij en mijn familie. Mijn mama werkt al meer dan 25 jaar op de luchthaven in Zaventem, en ook vanochtend was ze daar aanwezig. Zij is gelukkig ongedeerd, in tegenstelling tot honderden andere mensen. Pas een paar uur na de aanslagen besefte ik wat er eigenlijk gebeurd was, waar mijn mama en dus ook wij aan ontkomen zijn. Welk leed er nogmaals gesticht is, hoeveel duizenden mensen hierdoor geraakt zijn, hierbij betrokken zijn. Ik begrijp niet hoe het zo ver kan komen dat mensen zoals de terroristen zoveel verdriet en pijn kunnen en willen veroorzaken bij anderen. Momenteel is mijn mama nog steeds op de luchthaven, om aanwezigen en gestrande reizigers te helpen, en dat vind ik zo goed van haar. Dat er ondanks al het slechte en kwade dat er gebeurt op dagen als vandaag, toch nog spontaan zoveel hoop en sympathie, naastenliefde, omhoog komt bij de mensen om elkaar te helpen.

Exact vandaag ben ik in de helft van mijn zwangerschap, en zou ik blij en verwachtingsvol moeten zijn om dat kleine kindje te binnen 4,5 maand te mogen verwelkomen op deze wereld. Maar in tegenstelling tot dat ben ik triest en terughoudend, want waarom zou ik een kindje willen blootstellen aan zulk verdriet, aan zo een haat? De gedachte dat ik ooit aan een kind zal moeten uitleggen waarom dagen zoals vandaag gebeuren, bezorgt me kippenvel en tranen. Want hoe leg je zoiets uit? Het zou niet eens mogen gebeuren, laat staan dat we het zouden moeten uitleggen.

Vandaag wil ik geen foto's liken, lekker koken of meezingen met liedjes. Vandaag wil ik gewoon hopen dat aanslagen zoals vandaag, eender waar in de wereld, stoppen. Dat ze nooit meer plaatsvinden. Dat we met z'n allen de krachten bundelen, de liefde delen en verspreiden. De hemel is gevuld met dikke grijze, zwarte wolken. Maar ik hoop dat de zon erachter sterk genoeg is om de wolken te verdrijven.

National Pop-Up Store

Van 9 tot en met 25 mei vond er een fijn evenement plaats in Brussel, meer bepaald in het artistieke en excentrieke stadsdeel Elsene. Het evenement in kwestie was de National Pop-Up Store: een unieke en tijdelijke kunstvitrine waar jonge en Belgische artiesten uit acht verschillende disciplines in de kijker stonden. Die disciplines waren visuele kunsten, gastronomie, literatuur, muziek, film, design, mode en dans. De jonge artiesten werden geselecteerd door gevestigde Belgische waarden uit de creatieve wereld (onder andere Mauro Pawlowski, Fien Troch en Jean-François D'Or). 

Zoals de naam laat vermoeden, was de National Pop-Up Store eigenlijk twee in één: het was niet alleen een expositieruimte waar de beloftevolle artiesten enkele kunstwerken mochten tentoonstellen voor het publiek, maar het was ook een shop want alle geëxposeerde kunstwerken waren te koop. Bovendien was er ook een gezellig restaurantje en een ontspannend terras waar je ofwel een snelle lunch kon bestellen, ofwel kon genieten van een gastronomisch diner klaargemaakt door sterrenchef Maxime Collard en zijn geselecteerde poulain Martin Volkaerts.

In het kader van mijn opleiding Journalistiek moest ik, als onderdeel van mijn eindwerk, een radioreportage maken rond één bepaald thema: Brussel. Al snel had ik voor mezelf besloten dat ik als onderwerp van mijn reportage een artistiek evenement wilde nemen. Na veel research en opzoekingswerk kwam ik dan eindelijk de National Pop-Up Store tegen. De organisatoren en medewerkers van de National Pop-Up Store bleken zeer lieve mensen en hadden er niets op tegen als ik er geluidsfragmenten zou opnemen en interviews zou doen. Ik had zelfs het geluk dat ik Leopoldo Profili mocht interviewen, één van de drie organisatoren. Daarnaast interviewde ik ook design manager Eline Livémont. Het resultaat van die opnames, de radioreportage die ik indiende als onderdeel van mijn eindwerk, kan je hieronder beluisteren.

Wat vinden jullie van het resultaat? Hadden jullie al gehoord van de National Pop-Up Store in Brussel, of misschien ben je er zelfs geweest? Voor zij die het zich beklagen dat ze het evenement niet bezocht hebben: geen nood! Medebedenker Leopoldo liet uitschijnen dat het National-team in de toekomst graag nog iets gelijkaardig zou willen organiseren. Dus misschien tot volgend jaar?

(alle foto's werden getrokken door Pieterjan)