Een deel van mijn leven wordt afgesloten, het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Want ik ben afgestudeerd, met onderscheiding zelfs. Ik mag mezelf een journaliste noemen, en daar ben ik trots op. Twee jaar heb ik hard gezwoegd, twee jaar bloed, zweet en tranen. Die tranen waren er meermaals. Weinig slaap, hard werken, geen vrije tijd. Maar er waren ook glimlachjes. En schaterlachen. En knuffels. En vriendschappen die niet meer stuk kunnen. Lieve journalisten-vriendjes, bedankt voor alles. Onze studententijd is afgesloten, maar de rest van ons leven verwelkomt ons met open armen. 

Na zes jaar studeren heb ik twee diploma's op zak waarmee ik nu op zoek ga naar een fijne job. Binnen een maand trekken Pieterjan en ik de deur van ons kot achter ons dicht, om ons te nestelen in een groot appartement met meerdere kamers en een terras met bloempotten: een eigen adres. Geen ouderlijke wasmachines of weekendmaaltijden meer, tijd om op eigen benen te staan. Zelf onze huur betalen, werken voor ons eten en zuchten wanneer de rekeningen in de brievenbus vallen. Maar het wordt fijn, eindeloos fijn.

➊ Ik ken zijn muziek al jaren maar sinds ik hem vorig weekend live aan het werk zag, ben ik weer helemaal in de ban van Nils Frahm. En hij was op het optreden zo dankbaar en bescheiden, wat ik zo lief vond. Dit is één van zijn meesterwerkjes.

➋ Deze zomer ga ik niet op vakantie, maar toch droom ik graag over even weg zijn. In deze hutjes zou ik wel enkele weken willen doorbrengen.