Ik maakte zelf een muts, omdat de koude dagen eraan komen. Deze was eerder een probeerseltje, met goedkope dunne wol, maar ik ben blij met het eindresultaat. Nu heb ik de techniek (loom knitting) onder de knie. Het is eigenlijk een beetje valsspelen: loom knitting is heel gemakkelijk omdat je gebruik maakt van een breiring, maar toch krijg je een mooi brei-achtig eindresultaat. 

Zelf dingen maken is toch oh zo fijn. Beginnen met één of meer bollen wol, en daar dan met behulp van wat naalden of loom cirkels iets nieuws uit creëren. Een beetje magie. Ik heb al nieuwe wol gekocht voor een tweede muts.

Terwijl ik dit schrijf rollen dikke druppels als tranen over de ruiten naar beneden. Ik ben net binnen, trotseerde de regenbuien. Mijn kleren zijn kletsnat, er zit water in mijn schoenen en ik ril omdat ik het koud heb. De hemel huilt, maar ik voel me gelukkig. Misschien deelt de hemel tranen van geluk.

Ik ontmoette net Lisa, een meisje met wie ik al langer contact heb, maar die ik nog nooit 'in het echt' gezien had. Of misschien moet ik beter vrouw zeggen, in plaats van meisje, want binnen enkele weken wordt ze mama. Momenteel straalt ze, met haar mooie ronde buik. Binnenkort straalt ze nog meer, met een klein wondertje in haar armen.

Lisa bleek een heel lieve en fijne verschijning, met de nodige portie humor en een enthousiaste schittering in haar ogen. Ik kan niet wachten tot de volgende keer wanneer we afspreken, waarschijnlijk zal haar wonder dan al geboren zijn. 

Laatst bezocht ik zo een klein wondertje, achttien dagen oud was de kleine Otto toen. Zijn mama kon niet stoppen met naar hem te staren en te glimlachen, zijn papa plaagde hem een beetje door zachtjes en stiekem in zijn minuscule teentjes en vingertjes te bijten. 

Het is fijn om zoveel moois en zoveel geluk te zien rondom mij, zeker in deze tijden waar horror en terreur steeds vaker dagelijkse kost lijken te zijn. Hopelijk zal de liefde altijd overwinnen. ♡