de laatste weken heb ik vaker zin om te huilen dan te lachen. weinig slaap, weinig ontspanning, veel stress.
het is moeilijk om van de leuke dingen te genieten, omdat ik voortdurend mijn te-doen-lijstje op mijn netvlies gebrand zie.
gelukkig is het ergste op 31 mei achter de rug, nog twee weken heel hard op mijn tanden bijten, flink doorzetten.
dan kan ik ook opnieuw vaker bloggen, joepie. ik mis het, en ik mis jullie fijne reacties.
gelukkig is pieterjan er om mij te steunen. het gaat met vallen en opstaan, maar ik zou niet weten wat te doen zonder hem.
