De laatste dagen wanneer ik 's ochtends opsta, ligt er een laag wit ijs op de daken van de huizen in de straat. Wanneer ik het raam opendoe en de lucht inadem, komen er bij het uitademen wolkjes uit mijn mond. De bomen verliezen hun laatste blad en de vogels vliegen in v-formatie door de lucht. Het is weer die tijd van het jaar, die welbepaalde periode waarin het is toegestaan om jezelf ongestoord en onbeschaamd onder een dekentje in de zetel te nestelen. Dat is dan ook wat ik de laatste tijd veel doe. Met Tille, mijn kleine dochtertje dat ondertussen al bijna vier (!) maanden oud is, en met mijn liefste liefde. En met die rosse harige kater, die ons vierkoppig gezin compleet maakt.

Ik verander precies in een kneuterig mamaatje, en ik weet eigenlijk niet of ik het wel zo erg vind. Zorgen voor mijn liefsten, koken en bakken, me wat creatief bezig houden met wol en breinaalden of met mijn fototoestellen. Knuffelen met mijn dochtertje, knijpen in haar dikke rode kaken of gewoon genieten wanneer ik ze op mijn heup draag en ze spontaan haar hoofdje op dat warme plekje in mijn nek legt. De geur van haar haartjes die altijd in de war liggen en hun eigen leven lijken te leiden, hoe we ze ook proberen temmen. Hoe dat klein wondertje naar ons lacht wanneer ze ons ziet. Wanneer ik 's ochtends het gordijn in onze slaapkamer open doe en het licht naar binnen laat, hoe ze dan wakker wordt, in haar oogjes wrijft, naar mij kijkt en lacht. Of hoe ze kraait van plezier wanneer wij met onze mond de meest belachelijke geluiden produceren en gekke bekken trekken. Ik smelt, telkens, elke keer opnieuw. 

En dit is nog maar het begin, zeggen ze. Dat je die kleintjes altijd liever en liever gaat zien.
Ik kan niet wachten.

----------

↟ Deze serie is al enkele jaren oud, maar ik ben hem nu pas beginnen kijken. Wat een aanrader. Dat Franse taaltje, het contrast tussen het koude/kille dorp en enkele warme personages.

↟ Wes Andersen. Ik zou zo graag eens in zijn wereld rondreizen, of in zijn gedachten. Of met zijn ogen naar de wereld kijken. Dit filmpje dat hij voor H&M maakte laat me nog meer verlangen naar Kerstmis. En naar lange reizen maken met de trein. (En oh ja, Adrien Brody maakt het filmpje af!)
↟ Hermine Van Dijck heeft een prachtige nieuwe webshop met zulke mooie, handgemaakte, producten, en mijn kleine Tille is het model dat geniet van Hermine haar zachte babydekentjes. Tille + Hermine = perfecte combinatie, al zeg ik het zelf.

zwarte wolken

Vanochtend werd de wereld opnieuw opgeschrikt door afschuwelijke daden, deze keer voor veel van ons plots heel dichtbij. Ook voor mij en mijn familie. Mijn mama werkt al meer dan 25 jaar op de luchthaven in Zaventem, en ook vanochtend was ze daar aanwezig. Zij is gelukkig ongedeerd, in tegenstelling tot honderden andere mensen. Pas een paar uur na de aanslagen besefte ik wat er eigenlijk gebeurd was, waar mijn mama en dus ook wij aan ontkomen zijn. Welk leed er nogmaals gesticht is, hoeveel duizenden mensen hierdoor geraakt zijn, hierbij betrokken zijn. Ik begrijp niet hoe het zo ver kan komen dat mensen zoals de terroristen zoveel verdriet en pijn kunnen en willen veroorzaken bij anderen. Momenteel is mijn mama nog steeds op de luchthaven, om aanwezigen en gestrande reizigers te helpen, en dat vind ik zo goed van haar. Dat er ondanks al het slechte en kwade dat er gebeurt op dagen als vandaag, toch nog spontaan zoveel hoop en sympathie, naastenliefde, omhoog komt bij de mensen om elkaar te helpen.

Exact vandaag ben ik in de helft van mijn zwangerschap, en zou ik blij en verwachtingsvol moeten zijn om dat kleine kindje te binnen 4,5 maand te mogen verwelkomen op deze wereld. Maar in tegenstelling tot dat ben ik triest en terughoudend, want waarom zou ik een kindje willen blootstellen aan zulk verdriet, aan zo een haat? De gedachte dat ik ooit aan een kind zal moeten uitleggen waarom dagen zoals vandaag gebeuren, bezorgt me kippenvel en tranen. Want hoe leg je zoiets uit? Het zou niet eens mogen gebeuren, laat staan dat we het zouden moeten uitleggen.

Vandaag wil ik geen foto's liken, lekker koken of meezingen met liedjes. Vandaag wil ik gewoon hopen dat aanslagen zoals vandaag, eender waar in de wereld, stoppen. Dat ze nooit meer plaatsvinden. Dat we met z'n allen de krachten bundelen, de liefde delen en verspreiden. De hemel is gevuld met dikke grijze, zwarte wolken. Maar ik hoop dat de zon erachter sterk genoeg is om de wolken te verdrijven.

Begin augustus wordt één van onze allermooiste dromen werkelijkheid: dan wordt ons eerste kleine wondertje geboren. Al zestien weken groeit hij of zij nu veilig in mijn buik. Ik heb best wel wat last van de veranderingen die dat kleine wonder teweeg brengt in mijn lichaam, maar dat onderga ik allemaal met veel plezier. De gedachte dat er binnen minder dan zes maanden een kleine baby in mijn armen ligt die zich veilig voelt bij ons en onvoorwaardelijk van ons houdt, maakt me zo gelukkig. 

En nu, nu probeer ik elke dag te genieten. Binnenkort zal ik ons kindje voelen bewegen in mijn buik, ik kan niet wachten tot het zover is.