spring flowers

I picked some flowers and put them in a jar. When I picked them, their little leaves were still closed. But when I put them in the water, they slowly opened their leaves, and a few hours later they had already showed their beautiful heads. In the night, they kept their leaves open, as if they were watching over us during the night. And in the morning they were greeting us.

Spring is coming closer. And I think I like it.

8/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Hij heeft niet altijd zin om gefotografeerd te worden. Zelfs niet tijdens een bezoek aan Ikea.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

He does not always like it to be photographed. Not even when we're in Ikea.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

breathe

Sometimes a blue sky and some sunshine is all you need. And the wind in your hair.

7/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een stukje fruit in de winter kan nooit kwaad. Hij wilde graag een meloen, we kozen voor een gele. Dat hebben we allebei nog nooit gegeten. En dus had ik plots een lief met een meloenhoofd.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

It's never a bad idea to eat some fruit, even in the winter. He wanted a melon, so we chose a yellow one. That's something the both of us never have eaten before. And so all of a sudden I had a boyfriend with a lemon-head.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

say my name

The real cold winter and snow do not want to stop by. I don't know anymore if I should long for winter or for spring. There are buds on the branches of the trees and the birds already started singing and chirping. I enjoy the february sun when it warms my cheeks, but I also enjoy the cold wind when it blows through my hair. So for now I just wait. Hoping that winter will come nevertheless. With lots and lots of snow and ice.

* This song is so good. Such a gentle cover.

* Tonight I will start reading this book. The story is set in Iceland(!). I'm so curious. Have you already read it, by chance?

6/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een simpel beeld: een geconcentreerde blik, verdwaald in de dekens in bed. Ik observeerde hem stiekem vanachter vele kussens. Wanneer hij zich concentreert, leeft hij volledig in zijn eigen wereld. Ik vind dat zo schattig.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

One simple image, that's all it has to be: a concentrated look, lost in the blankets on the bed. I was observing him secretly from behind all the pillows. When he's concentrating, he lives in his own little world. That's so sweet.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

a free man

Gisteren zag ik een ongelofelijke film. Een film die me stil maakte en me diep liet nadenken. Ik heb het over 12 Years A Slave, de nieuwste film van Steve McQueen.

Ik had al heel veel over de film gehoord en gelezen. Steengoede recensies, mensen die me vertelden dat de film een grote indruk op hen had nagelaten, en als kers op de taart waren er natuurlijk de negen Oscarnominaties en vele andere prijzen.

En wanneer ik de trailer ergens voor de eerste keer had gezien, wist ik dat ik de film zelf ook helemaal wilde bekijken.

12 Years A Slave gaat over Solomon Northup, een vrije zwarte man, die op een dag wordt ontvoerd en verkocht als slaaf. De slavernij is een donkere pagina uit de hedendaagse geschiedenis. Ik zeg hedendaags, want zo heel lang geleden is dat allemaal nog niet. Zelfs vandaag de dag gebeuren zo'n praktijken nog steeds, al is het misschien niet op dezelfde manier, en misschien ook niet in Amerika. Maar het feit dat duizenden, misschien zelfs miljoenen mensen, weggesleurd zijn van hun thuis (vroeger en nu), van de plek waar ze horen, om er onder onmenselijke omstandigheden te werken voor geen of een minuscuul loon: dat mogen we niet vergeten. 12 Years A Slave zet een hoofdstuk van de mensheid in de schijnwerpers, een hoofdstuk waar sommigen gewoon hun ogen voor willen sluiten.

De acteurs spelen trouwens hun rol verdomd goed, zo beklijvend, bij-de-keel-grijpend goed. Het verhaal is reëel, dichtbij en tastbaar. Ik had kippenvel wanneer de personages samen zongen, de tranen rolden over mijn wangen wanneer ik de zweepslagen hoorde en zag. Ik kon de katoenbloesems bijna ruiken, en ik voelde de hete wind van Louisiana bijna op mijn huid. De film probeert de ogen van de mensen te openen. En dat is bij mij gelukt.

Ik zou diep teleurgesteld zijn wanneer Chiwetel Ejiofor, de hoofdrolspeler van de film, geen Oscar krijgt voor Beste Acteur. Of wanneer Lupita Nyong'o, de actrice die Patsy vertolkt, wordt overgeslagen bij Beste Vrouwelijke Bijrol. En ik wil er ook even bijzeggen dat regisseur Steve McQueen zelf een donkere huidskleur heeft. Wat 12 Years A Slave voor mij nog straffer maakt. Al de mensen die aan de film meewerkten, vertellen samen een verhaal dat iedereen zou moeten horen. Één van de verhalen op deze planeet, die we nooit koud mogen laten worden.

source: www.foxsearchlight.com/12yearsaslave/

Al de prijzen en de nominaties die 12 Years A Slave krijgt, zijn een erkenning voor wat er gebeurd is. Een gefluisterde 'sorry' voor alle mensen die ooit een gelijkaardig lot hebben ondergaan. Want ook al hebben wij, vandaag de dag, persoonlijk niets te maken met die slavernij, en met onmenselijke praktijken, dan nog is aandacht besteden aan 12 Years A Slave een manier om te tonen dat zulke dingen niet meer mogen gebeuren. Dat zulke dingen niet meer zullen gebeuren.

Ga naar de dichtstbijzijnde filmzaal, en laat jezelf meesleuren door één van de beste films die ik ooit zag. En laat me zeker weten wat je van de film vindt/vond. Wees gerust: je zal geen spijt krijgen van dat bioscoopbezoek.

5/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Laatavondwandelingen in de verlaten straten van de stad, in het oranje licht van de straatlantaarns, nadat we frietjes aten en een ijscoupe met warme chocoladesaus en stukjes banaan. Ik hou zo van de dagen en nachten die ik met hem kan doorbrengen.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

Late night walks in the desolated streets of the city, in the orange light surrounded by the lanterns on the street, after french fries and ice cream with chocolate sauce. Days and nights are good when I'm with him.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

yummy in my tummy

Twee lekkere gebakjes die ik de voorbije tijd klaar maakte, voor love in my tummy en om te delen met mijn liefste. Omdat dat wel eens mag, wanneer het koud is buiten, de sneeuw maar niet wil komen en we omsingeld worden door werken en studeren.

* muffins zonder suiker
* citroen-meringue taart (naar het recept van Maura)