Lieve zus,
Zeventien ben je nu. Een gouden leeftijd. Het kleine meisje met de twee staartjes is al lang verdwenen. Jouw tanden staan nu recht en je bent onafhankelijker dan ooit.
Langs de ene kant denk ik: blijf dat kleine meisje. Lief en schattig en aandoenlijk. Vol nieuwsgierigheid naar de wereld, maar toch zichzelf verbergend achter haar naasten, uit verlegenheid.
Maar langs de andere kant vind ik het zo mooi om te zien hoe je jezelf vastberaden een weg baant door de puberteit, richting volwassen-zijn. Je humor wordt harder, je trekken meer uitgesproken, je vormen ronder, je karakter eigenzinniger, je ogen feller. Je wordt meer jij, en het is zo mooi om te zien hoe je dat doet.
Gooi je cocon van je af en schud je vleugels en veren, lieve zus. Blijf trouw aan jezelf, verloochen nooit je eigen waarden en verlies alsjeblieft het kleine meisje in jezelf nooit volledig. Hou vast aan de liefde en kies je partner met zorg. (Je huidige is een goede keus!)
Maar bovenal: word een prachtige en unieke vrouw, één uit de duizend.
Want dat ben je.
Al het liefs van je grote zus,
Jade
