4/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Mijn lieve prins, rustig naar het journaal op de televisie aan het kijken. Ik zou uren non-stop naar hem kunnen staren. Hij heeft zo een lieve en zachtaardige blik. Een puppy-blik en ogen om in te verdrinken.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

My dream prince, watching the news on the television. I could look at him for hours and hours. He has such a sweet and gentle look. Puppy-eyes in which I could drown.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

3/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Hij houdt van lezen, en dat vind ik heel fijn. De avonden dat we in bed elk een boek lezen, of elkaar voorlezen, behoren tot mijn favorieten. Dicht tegen elkaar, onder de berg dekens. Onze boekenkast bestaat al uit meer dan 150 boeken, het is onze meest kostbare verzameling. Lezen is voor mij heel belangrijk, voor hem gelukkig ook.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

He loves reading, and I like that. Those evenings on which we read each our own book, or on which we read to each other, those are among my favorites. Close to each other, underneath the pile of blankets. Our bookcase already consists more than 150 books, it is our precious collection. For me, reading is very important, as it is for him too, luckily.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

delightful photography: elena shumilova

Vandaag vond ik bijzondere foto's op het internet, bijzondere foto's van een bijzondere fotografe. 

De Russische Elena Shumilova fotografeert vooral haar kinderen, haar twee zoontjes, in spontane omstandigheden. Terwijl ze bezig zijn met hun huisdieren, terwijl ze dromerig voor zich uit staren of terwijl ze kwajongensstreken uithalen. Ik wilde de foto's van Elena graag met jullie delen, omdat ik ze zo ongelofelijk mooi vind. 

---

Today I stumbled upon extraordinary pictures on the internet. Extraordinary pictures made by an extraordinary photographer.

The Russian Elena Shumilova especially photographs her children, her two little sons, in spontaneous situations. While they are playing with or taking care of their pets, while they are dreamy staring at the horizon or while they are being a little bit naughty. I really wanted to share Elena's pictures with you, because I think they are so incredibly beautiful.

Het enige minpuntje aan Elena haar foto's, is dat de kleuren soms té onnatuurlijk of bijgewerkt lijken. Maar de manier waarop ze haar kinderen portretteert, vind ik fantastisch. Wanneer ik ooit zelf kinderen heb, hoop ik ook op zo een manier mijn kinderen te kunnen fotograferen. Vrij, onopdringerig, met een open geest.

Wat vind jij van Elena haar foto's? Meer van haar werk vind je op haar flickr-pagina.

---

The only thing I regret about Elena's pictures, are the colors of her photographs: sometimes they look too unnatural, or too edited and retouched. But the way in which she portrays her children, is so inspiring. When I have kids of my own, once, sometime, I hope that I'll be able to photograph my little ones like she does. Free, unobtrusive, open minded. 
What do you think of Elena's photography? You can find more of her work on her Flickr-page.

the blog friendship booklet

Al sinds ik kon schrijven, hield ik van vriendenboekjes. Niet omdat ik dan zag wat andere mensen hun favoriete maaltijden waren (altijd weer die pizza en die frietjes), maar omdat ik mezelf altijd een beetje beter leerde kennen. Ik moest nadenken over mezelf, over dingen die ik graag deed of waar ik van droomde. Ik vind het moeilijk om favoriete dingen te kiezen, want kiezen is verliezen en ik ben een eeuwige twijfelaar. Toch was ik steeds blij wanneer ik zulke vragen mocht beantwoorden. Want het is zoals ze zeggen: zelfkennis is het begin van alle wijsheid.

Heel fijn dus toen ik het leuke idee van the blog friendship booklet zag passeren bij Elisse en Sanne, en ik wilde er graag ook aan mee doen. Zoë is diegene die de tag begon. Wil jij ook meedoen? Geen probleem, ga dan even naar deze blogpost. 

Hielden jullie ook zo van vriendenboekjes?

2/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Nog tot 24 januari moet hij studeren voor zijn examens. Hij vindt het moeilijk om zich lange tijd te concentreren en om stil te blijven zitten achter zijn bureau. Maar hij doet zijn best. En als hij op alle examens slaagt, was deze examenperiode de allerlaatste in zijn leven. Ik duim voor hem, met mijn tien vingers tegelijk.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

He has to study for his exams until the 24th of January. It's hard for him to stay concentrated for a long time and to sit still and quiet behind his bureau. But he tries his best. Ánd, if he passes all his exams, then this exam period will be the very last for the rest of his life. I keep my fingers crossed, all ten at the same time.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)