klein dropje

Binnen één week woont dit kleine dropje bij ons. Ondertussen is hij al veel gegroeid en nog rosser geworden. 

Een knuffelbeest dat ons kleine en jonge gezinnetje weer een beetje completer zal maken. In ons nieuwe stulpje, met een terras waarop ik elke avond de zonsondergang kan bewonderen. Een eigen plekje waar ik Pieterjan altijd kan vinden, met open armen en een lieve glimlach. En dit kleine katertje zal er tegen mijn benen kroelen, met lieve oogjes vragend om aandacht. Nog zes keer slapen en dan ben je meer dan welkom, lief klein poezenbeest.

☞ Ik ontdekte deze band. Dit en dit liedje zijn slechts twee van hun meesterwerkjes.

☞ Nog een muziek-aanrader is deze Australische singer-songwriter. Luister!

☞ Grappig: mensen die foto's van vroeger op exact dezelfde manier opnieuw maken. Ik moest vaak heel hard lachen.

29/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een bezoek aan de Dossin Kazerne in Mechelen, een museum over de tweede wereldoorlog. We dachten er aan al het onrecht dat leeft in deze wereld, vroeger en nu, en we werden er stil van.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

A visit to the Kazerne Dossin in Mechelen, a museum about The Second World War. We thought about all the injustice that lives in this world, in the past and now, and we became very quiet.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

28/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Nog twee weken en we krijgen de sleutel van ons appartement. We kunnen echt niet meer wachten!

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

Another two weeks and then we get the keys of our new apartment. We can't wait!

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

tranen

Ik voelde me gisteren niet goed in mijn vel. Negatieve gedachten, verdriet, hoofdpijn en buikpijn… Ik huilde en bleef huilen, om geen reden. Ik wilde eerst gewoon in bed kruipen en daar de hele dag blijven liggen, met heel veel dekens over me heen en zachte muziek op de achtergrond. Aan niets hoeven te denken en gewoon mijn ogen sluiten. Maar ik bedacht dat dat geen oplossing was, dat ik mijn kin in de lucht moet steken en moet kijken naar de mooie lucht en de prachtige wolken. Geen negativiteit of hangende schouders, maar een lach op mijn lippen en in mijn hoofd. 

Ik pakte de krieken die ik dit weekend plukte in de boomgaard bij mijn ouders thuis en maakte er limonade van. Ik trok de gordijnen open en liet de zon volop binnen stromen. Kleine stofdeeltjes zweefden zachtjes in de zonnestralen die de kamer binnen drongen, en ik glimlachte, met een glas kriekensap in mijn hand. Het leven is mooi, maar dat hangt ook volledig van jezelf af. Het kan geen kwaad om eens verdrietig te zijn en de tranen over je wangen te laten rollen, maar daarna moet je jezelf een schouderklopje geven. Goed gehuild, maar nu kop op. "Voor niets komt de zon op", dat zei mijn papa vroeger altijd tegen mij. En hij heeft gelijk. Wat er gebeurt in je leven, dat bepaal je zelf. De enige zekerheid die je hebt, is dat de zon elke ochtend opnieuw zal komen piepen. En dat is goed.

verrassing

Zaterdagavond kidnapten Pieterjan en ik mijn jongere broer en zus. We hadden een verrassing voor hen, zouden hen meenemen naar "iets". We deden hen een blinddoek om en vertrokken met de auto. Onderweg zongen ze mee met liedjes en dansten ze, zonder iets te zien. Pieterjan en ik giechelden stil naar elkaar omdat het zo fijn was om te zien, zonder dat ze het wisten nam ik enkele foto's.

De verrassing was Leuven In Scène, een evenement waarbij je in Leuven drie dagen lang kon genieten van straattheater uit binnen- en buitenland. Pieterjan en ik hadden voor mijn broer en zus iets speciaal uitgekozen, op het mooie Ladeuzeplein: Funambus. Een imposante show uit Spanje, met een oude bus, veel vuur en romantiek tussen twee koorddansers. De oude bus was als een stier: hij brieste, spartelde tegen, spuwde vuur en gaf zich ten slotte over. 

Een bruisende show, vervuld met liefde, geweld en verdriet. En omsingeld door een publiek met leeftijden van jong tot oud. Kleine kinderen die met grote ogen keken naar de vlammen die zich rond de bus verspreidden, volwassenen die de liefde herkenden die de twee koorddansers voelden. 

Het was heel mooi, dat vonden zowel Pieterjan als ik, als mijn broer en zus. Een fijne avond, kortom. Mijn broer en zus keken echt uit naar onze verrassing. De hele dag vroegen ze tips en probeerden ze te raden wat we voor hen in petto hadden. Een grote zus zijn geeft voldoening en liefde. Ik heb geen grotere broers of zussen om naar op te kijken, maar wel jongere om te vertroetelen en te verwennen en een beetje te plagen. En ik zou het niet anders willen.

best kept memories

Van twintig tot tweeëntwintig juni vond je mij op het festivalterrein in de Beekse Bergen, in Nederland.  Namelijk op Best Kept Secret. Het mooist bewaarde geheim uit de Nederlandse en Belgische festivalwereld. 

Want wat is het daar fijn. Een bos, een meer, een strand, schommels, lekker eten en ontelbaar veel goede artiesten. En toch blijft het er gezellig. Geen over de koppen lopen, artiesten die je steeds kan horen en zien, nooit heel lang aanschuiven aan de eetkraampjes en propere toiletten zonder je billetjes vuil te maken. Dat is onder andere wat Best Kept Secret je te bieden heeft. Ik zag er heel veel artiesten: James Blake, Caribou, Tokimonsta, Amatorski, I Am Oak, Nils Frahm, School Is Cool, Wild Beasts, Miles Kane, Metronomy, The War On Drugs, CHVRCHES, Franz Ferdinand, George Ezra, The 1975, Angus & Julia Stone, The Notwist, Belle & Sebastian, Lykke Li en Elbow. Een heel lijstje verspreid over drie dagen, maar het kon niet beter zijn. Mijn hoogtepunten waren Nils Frahm (hier kan je een deel van zijn concert herbekijken en -beluisteren!), Angus & Julia Stone, Metronomy en Franz Ferdinand. Maar eigenlijk heb ik niet echt iets slecht gezien. Elbow was een teleurstelling, maar dat was omdat ik ze enkele jaren geleden al eens een steengoed concert zag spelen in een grote concertzaal, en dit festivalconcert kon daar niet aan tippen. En Belle & Sebastian was soms een beetje vals, maar toch nog goed genoeg om liggend in het zand te genieten van de muziek.

Natuurlijk kan ik je niet alles vertellen, je moet er geweest zijn om het te snappen. Het is moeilijk om te beschrijven hoe fijn het vertoeven was op de grote houten schommels die tussen de bomen hingen, of hoe lief de zon 's ochtends opkwam tussen de bomen op het mooie kampeerterrein en hoe lekker de dennenbomen er roken. Het is moeilijk om te beschrijven hoe goed de frietjes er smaakten (ja Belgen, de Nederlanders hebben mij de lekkerste frietjes geserveerd die ik ooit proefde, of je het nu gelooft of niet). Het is moeilijk om te beschrijven hoe mooi de zon door de boomkruinen scheen wanneer je in het gras naast de tenten lag te genieten van de goede muziek. Het is moeilijk om te beschrijven hoe gezellig het Etsy-winkeltje in het bos was, hoe zacht het zand op het strand aanvoelde als je op je rug lag te genieten van de heerlijke muziek van Angus & Julia Stone of hoe lief en dankbaar Nils Frahm was tijdens en na zijn concert. 

Lieve Best Kept Secret, mij zie je volgend jaar terug.

PS: al deze foto's zijn analoogjes.

27/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Deze lieverd heeft werk gevonden (ja, nu al!), en dat maakt mij ongelofelijk trots. Ik hou van je, lieve.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

This sweetheart has found a job (yes, already!), and that makes me so incredibly proud. I love you, loverboy.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

pizzicato

Het regent nu al een paar dagen en ik geniet er eindeloos van. Ik ben waarschijnlijk de enige, maar ik vind het eerlijk waar heerlijk. De regen die zachtjes tikt op de paraplu en zo precies pizzicato-liedjes voor me speelt, het water in plassen op de grond en ik huppel lekker tussen de plassen door. Ik heb het niet voor exotische temperaturen en zweterige toestanden, geef mij maar iets koeler zodat ik heerlijk frisse lucht kan inademen en kan genieten van de geur na de regenbui. Dan voel ik me levendiger, productiever en gezonder. Net zoals het eten op de foto hierboven: Griekse yoghurt met bevroren frambozen en amandelen en een glas soyamelk. Fijn.

☂ Deze zomer ga ik waarschijnlijk niet op vakantie, maar dat betekent niet dat ik niet mag wegdromen over reisjes en roadtripjes! Dit filmpje is heel indrukwekkend en laat me verlangen naar de Barcelonese Ramblas, naar de kleurige stukken fruit op de markt, naar het Parque Guell en naar de stranden net buiten de Spaanse stad.

☂ Dit liedje ontdekte ik bij toeval via mijn tumblr, toen ik een oproep deed naar fijne muziek. Ik heb het heel lang op repeat laten staan, ik vind het een zeer goed nummer. En het wordt, verrassend genoeg, gezongen door een vrouw. Dat had je niet verwacht, he?

☂ Pieterjan en ik bekeken de laatste weken heel veel Disney-films, omdat we daar zin in hebben. Deze, deze, deze, deze en deze zijn de revue al gepasseerd. Sommige dialogen en liedjes ken ik volledig uit het hoofd, andere dingen waren mij dan weer nooit opgevallen. En ook al zijn het vooral kinderfilms, ik moet heel vaak heel hard lachen. Disney-films zijn heel grappig, echt waar!

☂ De nieuwe cd van The Antlers is zo zo zo goed. Als je hun muziek nog niet kende, dan raad ik ze bij deze van harte aan. Ik zag ze al eerder live in Brussel, en die avond zal voor mij altijd een speciale herinnering blijven. Een magisch concert.

26/52

Ik ben enkele dagen te laat met mijn 'A portrait of my love', maar ik steek de schuld op tijdgebrek, meubels aankopen en verhuisvoorbereidingen. Excuseer!

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een studentenjob waarbij veel dozen moeten versleurd worden, dat zorgt voor een lief met spieren. Niet slecht, vind ik, zolang ik 's nachts niet plots naast een bodybuilder lig.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

A student job that requires to carry a lot of boxes, creates a boyfriend with muscles. I won't complain, as long as he won't turn into a bodybuilder.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)