vehicles

Om jullie dag nog aangenamer te maken dan hij misschien al (of nog niet) was, werp ik een mooi filmpje jullie richting uit. Een compilatie van voertuigen uit films van Wes Anderson. Een fijne blijmaker op deze schone ochtend.

Wes Anderson // Vehicles from Jaume R. Lloret on Vimeo.

Het is hier al heel lang heel stil, maar daar breng ik nu terug verandering in. Ik was zo aan het genieten van mijn leven, van al de nieuwigheden in mijn leven, dat ik even tijd en ruimte nodig had. Een tijdje geen blogjes schrijven, geen blogs van anderen lezen, minder fotografie en meer 'ik en jij'. Nu zijn al de veranderingen en nieuwigheden in hun plooi gevallen, nu geniet ik met volle teugen van hoe mijn leven er nu uit ziet, en dat wil ik vanaf nu ook weer tonen op mijn blog, zoals ik altijd al deed. 

Ik heb wel besloten om het project "A portrait of my love" stop te zetten. Ik heb het acht maanden volgehouden om elke week een portret te maken van Pieterjan en om dat portret hier dan ook te delen, maar nu ik werk en de was en plas erbij komt en ik ook nog eens dagelijks moet koken en ik dan graag nog wat tijd over wil hebben om te leven en te genieten, nu merk ik dat het niet evident is om elke week een mooi, en vooral, een spontaan portret te kunnen maken. Ik zal Pieterjan blijven fotograferen, maar niet meer wekelijks onder het mom van "A portrait of my love", maar gewoon wanneer en omdat ik dat zelf wil.

Ten slotte wil ik nog even zeggen dat ik blij ben om hier terug te schrijven. Het doet deugd om de letters op het scherm te zien verschijnen: mijn vingers banen zich op automatische piloot een weg over het toetsenbord, de letters op het scherm dansen een mooie wals. De ochtendzon schijnt op mijn gezicht en alles is meer dan goed. Mijn dromen zijn nog steeds torenhoog, mijn glimlach mijlenbreed en mijn liefde eindeloos. Hoe gaat het met jullie? :)

lieve oma

Mijn lieve oma werd gisterenochtend geopereerd, Het was een zware operatie en ik was zeer ongerust, ik kon aan niets anders meer denken. Nu heeft ze veel pijn, maar alles gaat gelukkig goed met haar. Ze zegt zelf dat ze er weer helemaal bovenop gaat komen. Lieve, dappere, sterke oma. Wanneer ik daarnet onderstaand filmpje zag, werd ik toch een beetje triest. De wereld zou lelijk zijn zonder oma's, zeker zonder oma's zoals die van mij. We moeten ze koesteren, die kranige omaatjes.

Ik hou van je, allerliefste oma! Je bent de beste oma die er is.

Grandma (Oma) from Cartoon Brew on Vimeo.

34/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Hij vervult mijn dromen en geeft me kriebels in mijn buik.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

He makes my dreams come true and gives me butterflies in my stomach.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

wanderlust

Het is alweer een jaar geleden dat ik voor het laatst een tripje maakte of naar het buitenland ging. Toen sliep ik twee weken in een klein tentje in de bergen van Luxemburg. Dichtbij een heel groot meer, met hoge dennenbomen en diepe valleien. We kookten 's avonds op een mini-gasvuurtje, werden bijna elke nacht wakker door de regen op het tentzeil en maakten urenlange wandelingen door prachtige natuurgebieden. We zagen grote vogels, wilde reeën en sporen van everzwijnen. Ik heb nog heel veel foto's, maar heb ze hier nog niet gedeeld omdat die reis al zo lang geleden is. Zou ik er toch nog enkele bloggen? (Ja? Neen?)

Ik kijk ernaar uit om opnieuw een stap in de wereld te zetten, om toch weer een deeltje van deze mooie aardbol te zien. Om nieuwe steden te ontdekken en de natuur te verkennen. Op mijn lijstje-voor-in-de-nabije-toekomst staan Parijs, IJsland, Noorwegen, Zweden en Praag. Dat zijn de plekken die ik momenteel het liefst wil zien. Jammer genoeg zal dat alles nog niet voor snel zijn aangezien ik (én Pieterjan) vanaf deze week aan de slag gaan in onze nieuwe job, we niet veel overeenkomende vrije dagen hebben en we centjes moeten sparen. Maar dat wil niet zeggen dat we niet mogen dromen over onze toekomstige reizen of over deze mooie wereld. Want dat doen we volop, in onze pyjama knus bij elkaar onder het dekentje in de zetel.

✈ Deze foto's van de Schotse Highlands laten me, met een brede glimlach op mijn lippen, terugdenken aan de trektocht die ik in Schotland maakte in 2007. Ongeveer tien dagen lang trok ik toen met andere leeftijdsgenoten door de Schotse Highlands, waar we de West Highland Way volgden van Milngavie naar Fort William. Met een zware rugzak op onze rug beklommen we hoge bergen en genoten we van weidse en prachtige uitzichten. We stapten 152 kilometer op minder dan tien dagen, zagen de ene Schotse Hooglander na de andere, zaten met een dekentje rond onze schouders te genieten van de zonsondergang aan Loch Lomond en gingen in groep naar het toilet in de bosjes. Echt één van de mooiste reizen die ik ooit maakte. Ik heb er mijn eigen grenzen verlegd en ik heb het gedurfd een zware trip te maken zonder dat ik op voorhand iemand kende. Wie ooit Schotland wil bezoeken en dat op een avontuurlijke manier wil doen: de West Highland Way raad ik je eindeloos aan. (En je mag me altijd mailen als je vragen hebt.) Schotland is zo een mooi, vriendelijk en onaangeroerd land, ik droom ervan om het terug te bezoeken.

✈ Dit prachtige boek van deze al even prachtige blog (én getalenteerde fotograaf) staat al enkele weken op mijn verlanglijstje. Wie me goed kent, weet dat een Volkswagen busje één van mijn grootste dromen is. Reizen in een soort van "eigen huisje", dat je meeneemt waar je ook naartoe gaat. In dat busje zou ik matrassen leggen waarop geslapen kan worden, en dan zou ik in dat busje de wereld verkennen met mensen die ik dicht bij mij wil. Ooit. Voorgenoemde blog en boek beschrijven mooi hoe die dromen in mijn hoofd er ongeveer uit zien.

✈ Landschappen hoeven niet altijd veraf te zijn, je kan ze ook zelf maken! Kijk maar naar deze kunstwerken van Vilde Rolfsen. Zoals de naam al laat vermoeden zijn ze gemaakt van plastic zakken. Ik vind het alleszins zeer verrassend en inspirerend. Of hoe mooi kunst kan zijn.

✈ Ik deelde hier op de blog al eens eerder een fijne hut. Deze vond ik onlangs op het internet en zwier ik er hier even bij want het is alweer zo'n mooie hut.

✈ Om het reis-lijstje af te sluiten, vind je hier tien steengoede fotografen die vaak onderweg zijn en daar foto's maken die zeer de moeite zijn. Roadtrip-fotografen dus. Waw, meer hoef ik niet te zeggen.

33/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Ze zijn dikke vrienden.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

They like each other a lot.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

dierenliefde

Gisteren ging ik naar Planckendael. Ik voelde me blij, als een klein kindje. Ik weet dat de dieren er in kooien en afgesloten verblijven zitten, en dat breekt ook soms mijn hart. Maar ik weet dat ze er het over het algemeen goed hebben, dat er mensen goed voor hun zorgen en dat ze verzorgd worden wanneer ze ziek, zwanger, jong of oud zijn. Bovendien zijn de meeste van deze dieren geboren in gevangenschap, waardoor ze in het wild niet kunnen overleven. Ik weet het, het is dubbel. Maar Planckendael is een verzorgde en mooie dierentuin, en dat vind ik zeer belangrijk.

Kortom, ik glimlachte non-stop, en zag (en ontmoette! zoals de lori hierboven!) veel mooie dieren.

(De pinguïns ontmoette ik al eens eerder, dat kon je hier beluisteren.)

willekeurige momenten

1. Lieve Merlijn, net wakker, kijkend wat ik aan het doen was met dat gekke ding, oftewel het fototoestel. Veel mensen merken op dat hij hele grote oren heeft. Misschien een voorbode van hoe groot hij wel niet zal worden?
2. Ik hou ervan om omhoog te kijken wanneer ik buiten ben. Niet alleen naar de wolken, maar ook naar bomen, huizen, lantaarnpalen, … Op de grond zie ik ook veel mooie dingen, maar de lucht vind ik meestal zoveel fascinerender. Ook hier keek ik omhoog.
3. Versgeplukte wilde bessen. Ze waren iets te zuur voor mij, en ik durfde ze niet goed opeten omdat ik al sinds vorige week last heb van een infectie in mijn darmen. Maar toch: ze waren mooi, en ik vond het zo fijn om ze te plukken.

32/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

's Avonds schijnt de zon prachtig door de ramen in ons nieuwe thuis. Hij houdt er van om te kijken naar de mensen op de straat. Ik zat in de zetel en hij vertelde mij wat hij allemaal zag. Stiekem genoot ik er van om naar hem te kijken. Met kriebels in mijn buik en een glimlach op mijn gezicht. Want hij is zo lief, en knap, en grappig. Hij is het.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

In the evening the sun shines through the windows of our new home. He loves to look at the people in the street. I was sitting on the couch and he was telling me what he saw. Without him knowing, I was enjoying it to look at him. With butterflies in my belly and a smile on my face. Because he's so sweet, and handsome, and funny. He is it.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

merlijn

Mag ik jullie voorstellen: Merlijn. Onze nieuwe beste vriend, ons kleintje. 

Hij houdt ervan om in mijn haar te bijten, hij vertrouwt zijn eigen staart niet, hij rent graag achter een springbal aan en alvorens te drinken steekt hij zijn pootje in zijn bakje met water om te zien of er nog wel water in zit. Hij slaapt graag op mijn schouder of in mijn nek. 

Wanneer we 's ochtends opstaan staat hij lief aan onze slaapkamerdeur te wachten. Dan rent hij met konijnensprongen naar zijn speelgoedjes toe en kijkt naar ons, opdat we met hem zouden spelen.

Ik zou hem nu al niet meer kunnen missen.

31/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Sommige mensen houden van koffie, anderen houden van thee en nog weer anderen kunnen ze allebei wel smaken (ik). Mijn liefste behoort tot de thee-liefhebbers. En als hij mag kiezen, dan graag met drie lepeltjes suiker.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

Some people like coffee, others love tea and there are also people who love both (me). My beloved one is one of the tea-only-people. And if he can choose, he likes three spoons of sugar in his tea.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

thuis

Kleine fragmentjes uit ons nieuwe thuis. Ruime kamers, veel licht, veel plaats. Om te lachen, te huilen, te knuffelen, te koken, te lezen, te eten, te slapen, lief te hebben. Om te leven. 

Voorlopig toon ik kleine fragmentjes, binnenkort laat ik meer foto's zien, wanneer we de plek nog meer 'van ons' gemaakt hebben. Zes nachten sliepen we hier nu al. Het voelt al als thuis, en dat is fijn. Ik ben hier graag.

30/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Verhuizen betekent ook lampen ophangen. En na de vierde begin je al te weten hoe het moet…

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

When you move to another house, you also have to take care of your lighting. After the fourth one, we finally mastered the technique.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

klein dropje

Binnen één week woont dit kleine dropje bij ons. Ondertussen is hij al veel gegroeid en nog rosser geworden. 

Een knuffelbeest dat ons kleine en jonge gezinnetje weer een beetje completer zal maken. In ons nieuwe stulpje, met een terras waarop ik elke avond de zonsondergang kan bewonderen. Een eigen plekje waar ik Pieterjan altijd kan vinden, met open armen en een lieve glimlach. En dit kleine katertje zal er tegen mijn benen kroelen, met lieve oogjes vragend om aandacht. Nog zes keer slapen en dan ben je meer dan welkom, lief klein poezenbeest.

☞ Ik ontdekte deze band. Dit en dit liedje zijn slechts twee van hun meesterwerkjes.

☞ Nog een muziek-aanrader is deze Australische singer-songwriter. Luister!

☞ Grappig: mensen die foto's van vroeger op exact dezelfde manier opnieuw maken. Ik moest vaak heel hard lachen.

29/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een bezoek aan de Dossin Kazerne in Mechelen, een museum over de tweede wereldoorlog. We dachten er aan al het onrecht dat leeft in deze wereld, vroeger en nu, en we werden er stil van.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

A visit to the Kazerne Dossin in Mechelen, a museum about The Second World War. We thought about all the injustice that lives in this world, in the past and now, and we became very quiet.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

28/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Nog twee weken en we krijgen de sleutel van ons appartement. We kunnen echt niet meer wachten!

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

Another two weeks and then we get the keys of our new apartment. We can't wait!

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

tranen

Ik voelde me gisteren niet goed in mijn vel. Negatieve gedachten, verdriet, hoofdpijn en buikpijn… Ik huilde en bleef huilen, om geen reden. Ik wilde eerst gewoon in bed kruipen en daar de hele dag blijven liggen, met heel veel dekens over me heen en zachte muziek op de achtergrond. Aan niets hoeven te denken en gewoon mijn ogen sluiten. Maar ik bedacht dat dat geen oplossing was, dat ik mijn kin in de lucht moet steken en moet kijken naar de mooie lucht en de prachtige wolken. Geen negativiteit of hangende schouders, maar een lach op mijn lippen en in mijn hoofd. 

Ik pakte de krieken die ik dit weekend plukte in de boomgaard bij mijn ouders thuis en maakte er limonade van. Ik trok de gordijnen open en liet de zon volop binnen stromen. Kleine stofdeeltjes zweefden zachtjes in de zonnestralen die de kamer binnen drongen, en ik glimlachte, met een glas kriekensap in mijn hand. Het leven is mooi, maar dat hangt ook volledig van jezelf af. Het kan geen kwaad om eens verdrietig te zijn en de tranen over je wangen te laten rollen, maar daarna moet je jezelf een schouderklopje geven. Goed gehuild, maar nu kop op. "Voor niets komt de zon op", dat zei mijn papa vroeger altijd tegen mij. En hij heeft gelijk. Wat er gebeurt in je leven, dat bepaal je zelf. De enige zekerheid die je hebt, is dat de zon elke ochtend opnieuw zal komen piepen. En dat is goed.

verrassing

Zaterdagavond kidnapten Pieterjan en ik mijn jongere broer en zus. We hadden een verrassing voor hen, zouden hen meenemen naar "iets". We deden hen een blinddoek om en vertrokken met de auto. Onderweg zongen ze mee met liedjes en dansten ze, zonder iets te zien. Pieterjan en ik giechelden stil naar elkaar omdat het zo fijn was om te zien, zonder dat ze het wisten nam ik enkele foto's.

De verrassing was Leuven In Scène, een evenement waarbij je in Leuven drie dagen lang kon genieten van straattheater uit binnen- en buitenland. Pieterjan en ik hadden voor mijn broer en zus iets speciaal uitgekozen, op het mooie Ladeuzeplein: Funambus. Een imposante show uit Spanje, met een oude bus, veel vuur en romantiek tussen twee koorddansers. De oude bus was als een stier: hij brieste, spartelde tegen, spuwde vuur en gaf zich ten slotte over. 

Een bruisende show, vervuld met liefde, geweld en verdriet. En omsingeld door een publiek met leeftijden van jong tot oud. Kleine kinderen die met grote ogen keken naar de vlammen die zich rond de bus verspreidden, volwassenen die de liefde herkenden die de twee koorddansers voelden. 

Het was heel mooi, dat vonden zowel Pieterjan als ik, als mijn broer en zus. Een fijne avond, kortom. Mijn broer en zus keken echt uit naar onze verrassing. De hele dag vroegen ze tips en probeerden ze te raden wat we voor hen in petto hadden. Een grote zus zijn geeft voldoening en liefde. Ik heb geen grotere broers of zussen om naar op te kijken, maar wel jongere om te vertroetelen en te verwennen en een beetje te plagen. En ik zou het niet anders willen.

best kept memories

Van twintig tot tweeëntwintig juni vond je mij op het festivalterrein in de Beekse Bergen, in Nederland.  Namelijk op Best Kept Secret. Het mooist bewaarde geheim uit de Nederlandse en Belgische festivalwereld. 

Want wat is het daar fijn. Een bos, een meer, een strand, schommels, lekker eten en ontelbaar veel goede artiesten. En toch blijft het er gezellig. Geen over de koppen lopen, artiesten die je steeds kan horen en zien, nooit heel lang aanschuiven aan de eetkraampjes en propere toiletten zonder je billetjes vuil te maken. Dat is onder andere wat Best Kept Secret je te bieden heeft. Ik zag er heel veel artiesten: James Blake, Caribou, Tokimonsta, Amatorski, I Am Oak, Nils Frahm, School Is Cool, Wild Beasts, Miles Kane, Metronomy, The War On Drugs, CHVRCHES, Franz Ferdinand, George Ezra, The 1975, Angus & Julia Stone, The Notwist, Belle & Sebastian, Lykke Li en Elbow. Een heel lijstje verspreid over drie dagen, maar het kon niet beter zijn. Mijn hoogtepunten waren Nils Frahm (hier kan je een deel van zijn concert herbekijken en -beluisteren!), Angus & Julia Stone, Metronomy en Franz Ferdinand. Maar eigenlijk heb ik niet echt iets slecht gezien. Elbow was een teleurstelling, maar dat was omdat ik ze enkele jaren geleden al eens een steengoed concert zag spelen in een grote concertzaal, en dit festivalconcert kon daar niet aan tippen. En Belle & Sebastian was soms een beetje vals, maar toch nog goed genoeg om liggend in het zand te genieten van de muziek.

Natuurlijk kan ik je niet alles vertellen, je moet er geweest zijn om het te snappen. Het is moeilijk om te beschrijven hoe fijn het vertoeven was op de grote houten schommels die tussen de bomen hingen, of hoe lief de zon 's ochtends opkwam tussen de bomen op het mooie kampeerterrein en hoe lekker de dennenbomen er roken. Het is moeilijk om te beschrijven hoe goed de frietjes er smaakten (ja Belgen, de Nederlanders hebben mij de lekkerste frietjes geserveerd die ik ooit proefde, of je het nu gelooft of niet). Het is moeilijk om te beschrijven hoe mooi de zon door de boomkruinen scheen wanneer je in het gras naast de tenten lag te genieten van de goede muziek. Het is moeilijk om te beschrijven hoe gezellig het Etsy-winkeltje in het bos was, hoe zacht het zand op het strand aanvoelde als je op je rug lag te genieten van de heerlijke muziek van Angus & Julia Stone of hoe lief en dankbaar Nils Frahm was tijdens en na zijn concert. 

Lieve Best Kept Secret, mij zie je volgend jaar terug.

PS: al deze foto's zijn analoogjes.

27/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Deze lieverd heeft werk gevonden (ja, nu al!), en dat maakt mij ongelofelijk trots. Ik hou van je, lieve.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

This sweetheart has found a job (yes, already!), and that makes me so incredibly proud. I love you, loverboy.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

pizzicato

Het regent nu al een paar dagen en ik geniet er eindeloos van. Ik ben waarschijnlijk de enige, maar ik vind het eerlijk waar heerlijk. De regen die zachtjes tikt op de paraplu en zo precies pizzicato-liedjes voor me speelt, het water in plassen op de grond en ik huppel lekker tussen de plassen door. Ik heb het niet voor exotische temperaturen en zweterige toestanden, geef mij maar iets koeler zodat ik heerlijk frisse lucht kan inademen en kan genieten van de geur na de regenbui. Dan voel ik me levendiger, productiever en gezonder. Net zoals het eten op de foto hierboven: Griekse yoghurt met bevroren frambozen en amandelen en een glas soyamelk. Fijn.

☂ Deze zomer ga ik waarschijnlijk niet op vakantie, maar dat betekent niet dat ik niet mag wegdromen over reisjes en roadtripjes! Dit filmpje is heel indrukwekkend en laat me verlangen naar de Barcelonese Ramblas, naar de kleurige stukken fruit op de markt, naar het Parque Guell en naar de stranden net buiten de Spaanse stad.

☂ Dit liedje ontdekte ik bij toeval via mijn tumblr, toen ik een oproep deed naar fijne muziek. Ik heb het heel lang op repeat laten staan, ik vind het een zeer goed nummer. En het wordt, verrassend genoeg, gezongen door een vrouw. Dat had je niet verwacht, he?

☂ Pieterjan en ik bekeken de laatste weken heel veel Disney-films, omdat we daar zin in hebben. Deze, deze, deze, deze en deze zijn de revue al gepasseerd. Sommige dialogen en liedjes ken ik volledig uit het hoofd, andere dingen waren mij dan weer nooit opgevallen. En ook al zijn het vooral kinderfilms, ik moet heel vaak heel hard lachen. Disney-films zijn heel grappig, echt waar!

☂ De nieuwe cd van The Antlers is zo zo zo goed. Als je hun muziek nog niet kende, dan raad ik ze bij deze van harte aan. Ik zag ze al eerder live in Brussel, en die avond zal voor mij altijd een speciale herinnering blijven. Een magisch concert.

26/52

Ik ben enkele dagen te laat met mijn 'A portrait of my love', maar ik steek de schuld op tijdgebrek, meubels aankopen en verhuisvoorbereidingen. Excuseer!

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Een studentenjob waarbij veel dozen moeten versleurd worden, dat zorgt voor een lief met spieren. Niet slecht, vind ik, zolang ik 's nachts niet plots naast een bodybuilder lig.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

A student job that requires to carry a lot of boxes, creates a boyfriend with muscles. I won't complain, as long as he won't turn into a bodybuilder.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)

Een deel van mijn leven wordt afgesloten, het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Want ik ben afgestudeerd, met onderscheiding zelfs. Ik mag mezelf een journaliste noemen, en daar ben ik trots op. Twee jaar heb ik hard gezwoegd, twee jaar bloed, zweet en tranen. Die tranen waren er meermaals. Weinig slaap, hard werken, geen vrije tijd. Maar er waren ook glimlachjes. En schaterlachen. En knuffels. En vriendschappen die niet meer stuk kunnen. Lieve journalisten-vriendjes, bedankt voor alles. Onze studententijd is afgesloten, maar de rest van ons leven verwelkomt ons met open armen. 

Na zes jaar studeren heb ik twee diploma's op zak waarmee ik nu op zoek ga naar een fijne job. Binnen een maand trekken Pieterjan en ik de deur van ons kot achter ons dicht, om ons te nestelen in een groot appartement met meerdere kamers en een terras met bloempotten: een eigen adres. Geen ouderlijke wasmachines of weekendmaaltijden meer, tijd om op eigen benen te staan. Zelf onze huur betalen, werken voor ons eten en zuchten wanneer de rekeningen in de brievenbus vallen. Maar het wordt fijn, eindeloos fijn.

➊ Ik ken zijn muziek al jaren maar sinds ik hem vorig weekend live aan het werk zag, ben ik weer helemaal in de ban van Nils Frahm. En hij was op het optreden zo dankbaar en bescheiden, wat ik zo lief vond. Dit is één van zijn meesterwerkjes.

➋ Deze zomer ga ik niet op vakantie, maar toch droom ik graag over even weg zijn. In deze hutjes zou ik wel enkele weken willen doorbrengen.

liefhebben

Vijfentwintig juni tweeduizendenacht. Dat is de dag. En vandaag is dat exact zes jaar geleden. Zes jaar geleden dat 'jij + ik' eindelijk 'wij' werd. 

Al zes jaar maakt deze mooie jongen van mij het gelukkigste meisje ter wereld. Al zes jaar lang delen we heerlijke en soms ook iets minder fijne momenten. Duizenden herinneringen hebben we in ons hoofd en hart opgeslagen: bellen blazen in de duinen, een rivier bedwingen in een kajak, vol verwondering uit het raam kijken in het vliegtuig, slapen in een tent wanneer het buiten veel te warm is, liggend op de trampoline vallende sterren tellen, urenlang met de hond gaan wandelen in het bos, stiekem naar mensen kijken, snorkelen in de Middellandse Zee, elkaar vastpakken terwijl we genieten van een mooi concertje op de allereerste rij, onder een blote sterrenhemel een ritje op de brommer maken, glimlachend rondlopen in de dierentuin, ons overheerlijke scampi-gerechtje klaarmaken, kersen plukken en daarna allemaal opeten, babysitten op lieve kindjes die ons giechelend vragen of we elkaar ooit al gekust hebben, onderwaterfoto's maken, twaalf uur lang in de auto zitten onderweg naar het Zuiden terwijl we fijne liedjes meezingen, wiegen in de hangmat terwijl rondom ons de bijen en hommels zoemen in de bloesems van de struiken, lange wandelingen maken in de Kruidtuin, keihard van de besneeuwde wegen in de Ardennen sleeën en dan met ons gezicht in de sneeuw in de berm belanden, muisstil met grote ogen rondkijken in de bossen in de hoop om herten te spotten en er dan inderdaad ook te zien, samen cake bakken en daarna gewoon helemaal verorberen, een kist aardbeien en een bus slagroom kopen en die opeten vanboven op een berg in het veld, … 

Vele reisjes maakten we al samen. De Ardennen, de Panne, Rome, Zuid-Frankrijk, Amsterdam, Brugge, Luxemburg: het zijn plekken die we samen al verkend en veroverd hebben. Hand in hand, met guitige blikken naar al het nieuwe rond ons heen. In Rome werden zelfs onze beider portefeuilles gestolen. We hadden niets meer, alleen elkaar. En toch was het de mooiste en fijnste reis die we tot nu toe maakten. Onze portefeuilles vonden we niet terug, maar onze liefde werd keihard op de proef gesteld. En wij slaagden met vlag en wimpel.

Al zes jaar dromen we van elkaar en van wat het leven nog voor ons in petto heeft. Nu zijn we allebei afgestudeerd en gaat de 'echte' wereld voor ons open, de wereld van de volwassenen. Een fijn plekje om ons samen te nestelen hebben we al gevonden, het voelt fijn om vanaf augustus op hetzelfde adres te wonen en te leven. De volgende stap is een klein katje om samen voor te zorgen. En vast werk natuurlijk. Het allerbelangrijkste hebben we al: elkaar. En dat mag nog eindeloos veel jaren blijven duren. Pieterjan, mijn lieve lieve Pieterjan, ik hou van je.

25/52

A portrait of my love. Once a week. Every week in 2014.

Afgelopen weekend gingen we drie dagen naar Best Kept Secret (hierover schrijf ik snel een blogpost!) en vandaag deden we een hele dag zwaar werk in een winkel. Het enige wat hij nu wil is slapen, en ik kan hem geen ongelijk geven.

(Meer info over mijn jaarproject vind je hier. Een verzameling van de posts over het project vind je via deze link.)

---

Last weekend we went to Best Kept Secret (I'll post about it soon!) and today we worked all day in a shop and that was heavy. The only thing he wants to do now is sleep, and I can't blame him.

(Here you can find additive information on my project. This link collects all the posts about the project.)